Συχνά η ιστορία δεν γράφεται από αυτούς που τη δημιούργησαν. Είναι εμπεδωμένο ότι οι αφηγήσεις είναι γραμμένες από τη σκοπιά των νικητών και παρεισφρέουν λάθρα στην πρόσληψη και την αξιολόγηση του παρελθόντος ακόμα και στην περίπτωση των ανθρώπων που κάποτε έδρασαν με ένα διαφορετικό σκεπτικό. Το 1989, οι »νικητές” της ιστορίας ήταν πρώτα τα κινήματα υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ανατολική Ευρώπη, τα οποία πέτυχαν να δημιουργηθούν δημοκρατικοί χώροι ελευθερίας στο εσωτερικό των δικτατορικών συστημάτων. Στην πρώην ΛΔΓ (Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας), οι έννοιες της κρατικής υπόστασης, της εργασίας, των νέων σωματείων, των εκδοτών, των ΜΜΕ και το προοδευτικό προσχέδιο για ένα νέο σύνταγμα αναδύθηκαν επίσης στη διάρκεια αυτής της επαναστατικής περιόδου. Παρόλ΄αυτά μετά την εσωτερική επανένωση των δύο Γερμανιών, επικράτησε σχεδόν αποκλειστικά η δυτικογερμανική αντίληψη περί οικονομίας και διακυβέρνησης και αποκρυσταλλώθηκε σε μία φαντασμαγορική εικόνα της ιστορίας, η οποία σχεδόν δεν επιτρέπει σε πολλούς Ανατολικογερμανούς να θυμούνται τη ζωή τους στη ΛΔΓ και τον επιτυχημένο αγώνα για μια διαφορετική κοινωνία με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Αυτή η κατάσταση αχρήστευσης συνοδεύτηκε από πατερναλιστικές δομές από τη Δυτική Γερμανία τη δεκαετία του ΄90 από τη συνάντηση με την ανεξέλεγκτη βία των φιλελεύθερων »δομικών προσαρμογών”. Στην Ανατολική Γερμανία, το γεγονός αυτό είχε αποτέλεσμα τη δημιουργία περιοχών ερημωμένων βιομηχανιών και μία μαζική έξοδο προς τη »δομικά” ισχυρή Δύση. Εκτός από την αξιοπιστία της βιομηχανίας, η οποία τη δεκαετία του ΄90 έλεγχε σχεδόν ολόκληρη την ανατολικογερμανική βιομηχανία, υπήρξε επίσης και »μία αξιοπιστία του πνεύματος” που οδήγησε στην απαξίωση ειδικά της ανατολικογερμανικής ιστορίας και των διανοητικών της παραδόσεων. Η de facto βία των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων συνοδεύτηκαν από τη βία της πλαστογράφησης της ιστορίας που απαλλοτρίωσε από τους Ανατολικογερμανούς την ίδια τους την ιστορία της χειραφέτησης και τους τοποθέτησε ψυχολογικά και κοινωνικά στη μοιραία θέση εκείνων που αγωνίζονται να καλύψουν την απόσταση, που υστερούν και κοπιάζουν για να αποκτήσουν το στάτους των μαθητών της Δυτικής Γερμανίας. Σήμερα μοιάζει ακόμα και σε πολλούς Ανατολικογερμανούς σαν η επανάσταση του 1989 να έγινε με σκοπό τη γερμανική επανένωση. Πέρασε στη λήθη η ανάμνηση του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, το οικολογικό κίνημα, τις μεταρυθμιστικές έννοιες και τους τρίτους δρόμους, τα μοντέλα για νέες πολιτικές, όπως τα στρογγυλά τραπέζια, που συνολικά εξαφανίστηκαν μετά τη συνθήκη της ένωσης με τη Δυτική Γερμανία. Το εργαστήριο »Καταλάβατε την ιστορία!” μιλάει για την απόπειρα όχι να καταληφθούμε από »την” ιστορία” (story), αλλά να πούμε μία ιστορία (story) από μόνοι μας.

Το εργαστήριο εστιάζει σε δύο πρότζεκτ του φεστιβάλ Berliner Festspiele: το συμβολικό άνοιγμα εκ νέου του »Ανακτόρου της Δημοκρατίας” (»Palast der Republik”) τριάντα χρόνια μετά την καταστροφή του, και στο καλλιτεχνικό πρότζεκτ DAU του Ρώσου σκηνοθέτη Ίλια Χρζανόφσκι, που το Berliner Festspiel προσπάθησε να πραγματοποιήσει για περισσότερο από ένα χρόνο στο Βερολίνο ως ένα πρότζεκτ αστικού χώρου. Στο κέντρο του βρισκόταν η προσωρινή επανοικοδόμηση του Τείχους του Βερολίνου στο ιστορικό κέντο της πόλης και η παγκόσμια πρεμιέρα του κύκλου της ταινίας DAU, που γυρίστηκε ως ένα κοινωνικό πείραμα δυόμισι χρόνων από το 2001 στο Χάρκοβο.
Το »Ανάκτορο της Δημοκρατίας” και το πρότζεκτ DAU υπήρξαν εξίσου μέρος της σειράς πρότζεκτ »Immersion” (Εμβύθιση) του Berliner Festspiele. Η εμβύθιση, σύμφωνα με τη βασική ιδέα της σειράς αυτής, κάνει τα σύνορα να εξαφανίζονται και κάνουν το προφανές αόρατο, ακριβώς γιατί καθίσταται μία οικεία κατάσταση όπως το νερό για το ψάρι, το νερό το οποίο απλώς δεν βρίσκεται εκεί γι΄αυτό, σύμφωνα με το γνωστό παράδειγμα του Μάρσαλ Μακ Λούαν, όσο βρίσκεται μέσα σε αυτό. Το ψευδές αυτονόητο στερεοτυπικών εικόνων της »Ανατολής” και της »Δύσης” μπορεί να γίνει αισθητό μέσω διαμεσολαβήσεων που αναταράζουν το νερό στο οποίο συνήθως κινούμαστε φυσιολογικά, με παράξενες ιδέες και αισθήματα ή βγάζοντας απότομα το ψάρι από το νερό.